شينگن يا شنگن پيماني است که به موجب آن تعدادي از کشورهاي اروپايي داراي مرزي واحد هستند و شهروندان خارج از اين پيمان جهت سفر و اقامت مم به اخذ ويزاي شينگن هستند.
ويزاي شينگن (Schengen Visa) يکي از معروف‌ترين انواع ويزا است و افرادي که قصد سفر به کشورهاي اروپايي را دارند با آن مواجه شده‌اند. شينگن به مجموعه کشورهاي اروپايي گفته مي‌شود که تحت پيماني با همين نام، قوانين يکپارچه‌اي را در راستاي فعاليت‌ها و مقررات مرزي و مسافرتي خود، وضع کرده‌اند. به سبب همين پيمان، تمامي مردم کشورهاي خارج از اين اتحاديه، جهت سفر و اقامت در اين مناطق، موظف به اخذ مجوز ورود و ويزاي جامع و واحد موسوم به «ويزاي شينگن» هستند.
مسافران خارج از منطقه شينگن مي‌توانند با در اختيار داشتن ويزاي شينگن، تحت زمان و شرايط مشخصي، به هر يک از کشورهاي عضو اين پيمان سفر کنند و در آن اقامت داشته باشند. اين ويزا بر اساس هدف سفر و مدت زمان اقامت داراي انواع مختلفي است و براي هر يک از انواع آن نيز مدارک خاصي بايد ارائه شوند.
ايده يکپارچه‌سازي مجوز ورود به کشورهاي اروپايي به سال‌ها قبل، پس از اتمام جنگ جهاني دوم، باز مي‌گردد. اولين‌بار در دهه‌ي 60 ميلادي، در سال 1957، بود که مجموعه کشورهاي اسکانديناوي، شامل چهار کشور سوئد، دانمارک، فنلاند و نروژ با امضاي پيماني تصميم به صدور مجوزي واحد براي رفت و آمدهاي بين يکديگر گرفتند.
27 سال بعد، در سال 1984، آلمان و فرانسه اين ايده را براي کشورهاي عضو اتحاديه اروپا مطرح کردند. سرانجام يک سال بعد، در 14 ژوئن 1985، در منطقه‌اي به نام شينگن در کشور لوکزامبورگ، پنج کشور فرانسه، آلمان غربي، هلند، بلژيک و لوکزامبورگ «پيمان شينگن» را به امضا رساندند. بر اساس اين پيمان، رفت و آمد بين مرزهاي مشترک اين کشورها آزاد شد. همچنين، فعاليت‌هاي مشترک متعدد ديگري نيز در زمينه‌هاي گوناگون بين اين کشورها آغاز شد.
منبع : ويزاي شينگن چيست؟
قوانين ويزاي حوزه شنگن (اروپا) به قوانيني گفته مي‌شود که توسط اتحاديه اروپا تعيين و در حوزه شنگن و ديگر اعضاي اتحاديه اروپا به اجرا در مي‌آيد. اين قوانين مي‌گويد اگر فردي غير اروپايي بخواهد به کشورهاي عضو اتحاديه اروپا، حوزه اقتصادي اروپا، سوئيس، کرواسي، بلغارستان، قبرس يا روماني شود بايد ويزاي شنگن دريافت کند.
حوزه شنگن شامل 22 کشور عضو اتحاديه اروپا و چهار کشور غير عضو ايسلند، ليختن‌اشتاين، نروژ و سوئيس مي‌شود. بلغارستان، کرواسي، قبرس و روماني هنوز عضوي از شنگن نيستند اما قوانين ويزاي آنها بر اساس قوانين ويزاي شنگن بنا شده‌است.[1] با در نظر گرفتن اهداف سفر، ويزاي عادي شينگن به چهار نوع C, B، A و D تقسيم مي‌شود.[2]
منطقه شنگن 26 کشور را شامل مي‌شود. اين کشورها عبارتند از: اتريش، بلژيک، جمهوري چک، دانمارک، استوني، فنلاند، فرانسه، آلمان، يونان، مجارستان، ايسلند، ايتاليا، لتوني، ليختن اشتاين، ليتواني، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکي، اسلووني، اسپانيا، سوئد و سوئيس.
منبع : قوانين ويزاي شنگن اروپا
درباره این سایت